Ik was tien toen ik aan een tekenwedstrijd meedeed voor een openbare kunstwedstrijd in de hoofdstad van Colombia, Bogota waar ik vandaan kom. De jury was onder de indruk van mijn tekening van een clown en deze was geselecteerd voor een openbare tentoonstelling. Op dat moment begon ik te realiseren dat ik een affiniteit had voor het beeldende vak. Later toen ik 13 jaar oud was op de middelbare school, zei één van de nonnen (zuster Cristina) die mijn tekenlerares was, dat ik goed kon schilderen. Zij moedigde mij aan om verder te gaan in het tekenen en schilderen.
Hoewel ik jammer genoeg nooit kunst ben gaan studeren, wilde ik altijd blijven schilderen. Pas de laatste paar jaren heb ik mijn passie serieus voortgezet rond 2009. Zes jaar geleden gaven mijn zoon en dochter mij een schildersezel als cadeau. Iets dat ik nooit eerder in mijn leven zelf had gehad. Vanaf deze tijd ben ik intensiever gaan schilderen en doe dit met veel plezier. Olieverf gebruiken vind ik de adequate manier van mijn creaties werkelijkheid te maken. Vooral textuur, diepte, constrast , en schaduw zijn belangrijke thema’s in mijn werk. Ook probeer ik vaak bonte kleuren te gebruiken.
Op een dag kwam mijn dochter met informatie over studio 76 en stelde voor dat ik mij inschreef voor de cursus. Nadat ik mij aansloot bij deze vereniging, kreeg ik een extra stimulans erbij om mijn artistieke bezigheden verder te ontwikkelen. De lessen boden mij een goede begeleiding aan met enthousiaste docenten. Tegenwoordig zit ik bij Wim Nuninga waar ik een grote vrijheid heb mij artistiek uit te drukken. Mijn doel is vooral om de kunst eerder vanuit een fantasievolle invalshoek te nemen dan dat ik een realistisch weergave geef van de werkelijkheid.